I am not okay ever since the resume of classes. Bad news dropped right in front of me since Monday and I've been recklessly unfortunate the days that followed. So I'm very sorry if this entry is NONSENSE.

Yung New Year's resolution ko, wala. Wala man lang Buena Mano -.- yun nga, ganun pa rin yung pakiramdam ko kahit marami ng tao, kahit maingay na yung paligid ko. I still felt Hollow. SABAW. lutang. basta, ang sama sa feeling -/-. Then nung Tuesday almost lahat ng Test Papers binalik na and the results was devastatingly abnormal -- well atleast for me --. It was a passing grade naman, pero it's not enough for me kasi alam ko yung basis ng grades ko at yung INEEXPECT ng iba na DAPAT, right at that moment alam ko na na mostly lahat ng grades ko bababa kasi mas mababa yung nakuha ko compared to last quarter's exam 0.0

Honestly, My grades never really bothered me pero this time, iba talaga.

It's just really out of ordinary. I even asked myself `ano ba nangyare saken` -.- kasi alam ko naman na nagaral ako. I even really really study hard at BIO pero ayun~! 80% LANG!

Haay, since nung nag Top 1 ako alam ko na sa sarili ko na hindi ko yun ginusto and never ko inexpect kasi ang ayaw ko nga sa lahat is pilitin yung sarili kong kayanin kahit hindi ko kaya, and maybe that triggered everything. Mas tumaas lahat ng expectations nila saken, mainly my MOM. -.- Ngayon hindi talaga eh, normally 2-3 subjects lang ako bumababa or nahihirapan pero ngayon 2-3 subjects na lang ako tumaas. yung iba nag remain, and it's not NORMAL kung para saken -.-

I know I'm still at the top 5 kasi almost majority din naman samen may bumaba so tangap ko lahat ng pagbabago sa grades ko kasi alam ko din naman yung results ng exam ko. Ang hindi ko tangap, yung reaction ng mga tao sa paligid ko. SHIT NAMAN, GRADE KO YUN BAKIT GRABE KAYO MAKAPAGREACT? so that's the hardest part of all, wala naman silang alam sa nangyayare saken except sa mga kinukwento ko, anong karapatan nilang i-question yung performance ko? -.-

Isa pang masakit, sobrang nakaka upset ang nanay ko -.- I already told her na `My, baka bumaba mga grades ko ha` tapos nung pinapirmahan ko yung test papers ko, sabi lang niya `ayusin mo to` pero alam mo yun? bakit yung kapatid ko kahit may bagsak ok lang sa kanya, kapag ako parang ang laki laki na ng kasalanan ko? tapos idadahilan pa niya na baka daw may ginagawa ako na di ko sinasabi, na baka daw may boyfriend na ko. WTF naman eh! bahay-school lang naman ako at alam naman niya yon! at ilang beses ko na sinabing WALA! WALA! WALA! haay. Ni reason out ko dn sa kanya na `lahat naman kami bumaba eh` tapos sabi niya `hindi reason yun` tapos kanina kinausap ako ng teacher ko kasi bumaba nga ako so I just said okay kasi alam ko na nga, hindi na ko nagulat and ikinalulungkot ko nga lang ay yung magiging reaction ng mom ko. Sabi ko kanina pag uwi `sorry, mahirap lang naman talaga kasi` so I was expecting na sabihin niya `ok lang yan, bawi ka na lang nextime` but instead, she told me `kung mahirap bakit may tumaas? kaya ka bumaba dahil may pagkukulang ka din` kaya lalong sumama yung loob ko -.- kasi `HELLO, Can I have a BREAK?` :|

Alam mo yung feeling na grabe sila makapaghinayang sa grades mo, grabe sila makapagreact sa nangyare. Hindi manlang nila naisip na kung sila nga nanghihinayang, pano pa kaya ikaw? ikaw na mismong nawalan? -.- Hindi na lang ako umiimik, ilang araw ko ng gusto umiyak pero pinipigilan ko na lang kasi ayaw ko magmukang kawawa. Masakit eh, idagdag pa na parang wala silang pakealam sa nararamdaman ko. -.-

I just need someone to boost me up -_- I just feel so worthless. :| BYE

I am not okay ever since the resume of classes. Bad news dropped right in front of me since Monday and I've been recklessly unfortunate the days that followed. So I'm very sorry if this entry is NONSENSE.

Yung New Year's resolution ko, wala. Wala man lang Buena Mano -.- yun nga, ganun pa rin yung pakiramdam ko kahit marami ng tao, kahit maingay na yung paligid ko. I still felt Hollow. SABAW. lutang. basta, ang sama sa feeling -/-. Then nung Tuesday almost lahat ng Test Papers binalik na and the results was devastatingly abnormal -- well atleast for me --. It was a passing grade naman, pero it's not enough for me kasi alam ko yung basis ng grades ko at yung INEEXPECT ng iba na DAPAT, right at that moment alam ko na na mostly lahat ng grades ko bababa kasi mas mababa yung nakuha ko compared to last quarter's exam 0.0

Honestly, My grades never really bothered me pero this time, iba talaga.

It's just really out of ordinary. I even asked myself `ano ba nangyare saken` -.- kasi alam ko naman na nagaral ako. I even really really study hard at BIO pero ayun~! 80% LANG!

Haay, since nung nag Top 1 ako alam ko na sa sarili ko na hindi ko yun ginusto and never ko inexpect kasi ang ayaw ko nga sa lahat is pilitin yung sarili kong kayanin kahit hindi ko kaya, and maybe that triggered everything. Mas tumaas lahat ng expectations nila saken, mainly my MOM. -.- Ngayon hindi talaga eh, normally 2-3 subjects lang ako bumababa or nahihirapan pero ngayon 2-3 subjects na lang ako tumaas. yung iba nag remain, and it's not NORMAL kung para saken -.-

I know I'm still at the top 5 kasi almost majority din naman samen may bumaba so tangap ko lahat ng pagbabago sa grades ko kasi alam ko din naman yung results ng exam ko. Ang hindi ko tangap, yung reaction ng mga tao sa paligid ko. SHIT NAMAN, GRADE KO YUN BAKIT GRABE KAYO MAKAPAGREACT? so that's the hardest part of all, wala naman silang alam sa nangyayare saken except sa mga kinukwento ko, anong karapatan nilang i-question yung performance ko? -.-

Isa pang masakit, sobrang nakaka upset ang nanay ko -.- I already told her na `My, baka bumaba mga grades ko ha` tapos nung pinapirmahan ko yung test papers ko, sabi lang niya `ayusin mo to` pero alam mo yun? bakit yung kapatid ko kahit may bagsak ok lang sa kanya, kapag ako parang ang laki laki na ng kasalanan ko? tapos idadahilan pa niya na baka daw may ginagawa ako na di ko sinasabi, na baka daw may boyfriend na ko. WTF naman eh! bahay-school lang naman ako at alam naman niya yon! at ilang beses ko na sinabing WALA! WALA! WALA! haay. Ni reason out ko dn sa kanya na `lahat naman kami bumaba eh` tapos sabi niya `hindi reason yun` tapos kanina kinausap ako ng teacher ko kasi bumaba nga ako so I just said okay kasi alam ko na nga, hindi na ko nagulat and ikinalulungkot ko nga lang ay yung magiging reaction ng mom ko. Sabi ko kanina pag uwi `sorry, mahirap lang naman talaga kasi` so I was expecting na sabihin niya `ok lang yan, bawi ka na lang nextime` but instead, she told me `kung mahirap bakit may tumaas? kaya ka bumaba dahil may pagkukulang ka din` kaya lalong sumama yung loob ko -.- kasi `HELLO, Can I have a BREAK?` :|

Alam mo yung feeling na grabe sila makapaghinayang sa grades mo, grabe sila makapagreact sa nangyare. Hindi manlang nila naisip na kung sila nga nanghihinayang, pano pa kaya ikaw? ikaw na mismong nawalan? -.- Hindi na lang ako umiimik, ilang araw ko ng gusto umiyak pero pinipigilan ko na lang kasi ayaw ko magmukang kawawa. Masakit eh, idagdag pa na parang wala silang pakealam sa nararamdaman ko. -.-

I just need someone to boost me up -_- I just feel so worthless. :| BYE