Most of my mom's friends have been saying na `Yan na ba yung anak mo? Pumayat siya` tapos ako mag s-smile na lang :)) Lalo na nung before recognition tapos pagsasabi ng nanay ko na top 2 ako edi syempre ganun. Tapos sa school, a lot of new faces have been greeting me tapos some of my friends nag cocomment ng magaganda sa facebook, tapos pati teachers :))) lol talaga.

I mean, it's not that I hate receiving compliments, I'm just afraid with the consequences it might bring. Kung sasabihin ko naman na di ako natutuwa sa napapansin nila kalokohan na yun, natutuwa ako syempre, pero ayoko lang masyado tumaas yung expectations ng tao saken. I don't want other people or people around me to see me as lucky or perfect, yung ibang Parents ng classmates ko sasabihin `Ayan tingnan mo si Zaira, dapat ganyan ka din` ayoko ng ganun kasi minsan mahirap maging role model ng iba, kasi hindi naman ako perfect, saka ayoko ng may qouta palagi, minsan nakakapagod na din magisip everytime may gagawin ka kasi baka biglang mag iba yung tingin ng tao sayo.

Ayoko din masanay sa ganito, na laging proud yung tao saken, kasi baka biglang bumagsak sa isang iglap na pagkakamali ko. Ayoko masanay sa ganito kasi pano pag nag College ako? :) Ayoko lumaki ulo ko :)) I mean minsan kasi di maiiwasan na umakyat yung iba dun, ayoko masanay. Ayoko masanay na inaabot lahat ng expectations. Ayoko masanay na lahat ng gagawin ko bilang. Minsan nasosobrahan na ako sa perception ng mga tao saken.

I'm not that perfect, lalo na ngayon. Ayoko mawalan ng karapatan maging mahina.

Most of my mom's friends have been saying na `Yan na ba yung anak mo? Pumayat siya` tapos ako mag s-smile na lang :)) Lalo na nung before recognition tapos pagsasabi ng nanay ko na top 2 ako edi syempre ganun. Tapos sa school, a lot of new faces have been greeting me tapos some of my friends nag cocomment ng magaganda sa facebook, tapos pati teachers :))) lol talaga.

I mean, it's not that I hate receiving compliments, I'm just afraid with the consequences it might bring. Kung sasabihin ko naman na di ako natutuwa sa napapansin nila kalokohan na yun, natutuwa ako syempre, pero ayoko lang masyado tumaas yung expectations ng tao saken. I don't want other people or people around me to see me as lucky or perfect, yung ibang Parents ng classmates ko sasabihin `Ayan tingnan mo si Zaira, dapat ganyan ka din` ayoko ng ganun kasi minsan mahirap maging role model ng iba, kasi hindi naman ako perfect, saka ayoko ng may qouta palagi, minsan nakakapagod na din magisip everytime may gagawin ka kasi baka biglang mag iba yung tingin ng tao sayo.

Ayoko din masanay sa ganito, na laging proud yung tao saken, kasi baka biglang bumagsak sa isang iglap na pagkakamali ko. Ayoko masanay sa ganito kasi pano pag nag College ako? :) Ayoko lumaki ulo ko :)) I mean minsan kasi di maiiwasan na umakyat yung iba dun, ayoko masanay. Ayoko masanay na inaabot lahat ng expectations. Ayoko masanay na lahat ng gagawin ko bilang. Minsan nasosobrahan na ako sa perception ng mga tao saken.

I'm not that perfect, lalo na ngayon. Ayoko mawalan ng karapatan maging mahina.